συγγενής

συγγεν-ής, ές,

A congenital, inborn,

ἦθος Pi.O.13.13

;

εὐδοξία Id.N.3.40

; σ. εἶδος,= φύσις, character, Hp.Hum.1;

νόσημα σ. ἐστί τινι Id.Prorrh.2.2

;

φόβος A.Eu.691

; παύροις . . ἐστι συγγενὲς τόδε natural to them, Id.Ag.832;

ἡ τύχη προσγίγνεθ' ἡμῖν σ. τῷ σώματι Philem.10

; πότμος ς. Pi.N.5.40; προϊδεῖν σ. οἷς ἕπεται who have the natural gift to foresee, ib.1.28; συγγενεῖς μῆνες my connate months, the months of my natural life, S.OT1082; σ. τρίχες the hair born with one, i.e. the hair of the head as opp. to the beard, Arist.HA518a18, 584a24; σημεῖα ς. birth-marks, ib.585b31; δυνάμεις αἱ σ., opp. αἱ ἔθει and αἱ μαθήσει, Id.Metaph.1047b31; αὔξει τὸ ς. increases its natural force, Id.EN1119b9. Adv., -νῶς δύστηνος miserable from his birth, E.HF1293; v. σύμφυτος.

II of the same kin, descent, or family, akin to, τινι Hdt.1.109, 3.2, E.Heracl.229: abs., akin, cognate,

θεός A.Pr.14

;

γυνή E.Andr.887

;

χείρ S.OC1387

; συγγενέστατον φύσει πάντων most nearly akin, Is.11.17;

σ. γάμος ἀνεψιῶν A.Pr.855

; of animals, Arist.HA539a23, GA747a31, al.: hence,

b Subst., kinsman, relative,

οὖσα σ. ἐκείνου Ar.Pax618

(troch.); τῆς ἐμῆς γυναικὸς ξυγγενεῖ (dual) Id.Av.368 (troch.);

πρὸς σ. τε καὶ οἰκείους αὐτῶν Pl.R.378c

;

ἔργον εὑρεῖν συγγενῆ πένητός ἐστιν Men.4

;

γάμει τὴν συγγενῆ Id.929

: freq. in pl., οἱ ς. kinsfolk, kinsmen, Pi.P.4.133, Hdt.2.91, etc.; not properly applied to children ([etym.] ἔκγονοι) in relation to their parents, and so opp. ἔκγονοι in Is.8.30, v. συγγένεια 1 (but cf. And.1.17);

τοῖς συγγενέσι τὰ τοῦ συγγενοῦς ψηφίζεσθαι Is.4.23

.

c τὸ σ.,= συγγένεια, kindred, relationship, A.Pr.291 (anap.), S.El.1469, Th.3.82, etc.; also, the spirit of one's race, Pi.P.10.12, N.6.8; εἰ τούτῳ προσήκει Λαΐῳ τι ς. if he had any connexion with him, S.OT814; of tribes, κατὰ τὸ ξ. Th.1.95.

2 metaph., akin, cognate, of like kind,

τοὺς τρόπους οὐ συγγενής Ar.Eq.1280

(troch.), cf. Th.574; ξυγγενὴς ὁ κύσθος αὐτῆς θητέρᾳ (for τῷ τῆς ἑτέρας) Id.Ach.789; freq. in Pl., [

ἡ ψυχὴ] σ. οὖσα τῷ θείῳ R.611e

;

τῇ πολεμικῇ σ. ἡ πάλη Lg.814d

;

τοῖς . . λόγοις τὴν αἰτίαν συγγενῆ δεῖ νομίζειν Arist.GA788b9

, cf. Rh.1398a21 ([comp] Comp.): rarely c. gen., νοῦς αἰτίας ς. Pl.Phlb.31a, cf. Phd.79d, R.403a, 487a: abs., σ. τιμωρίαι fitting, proper punishments, Lycurg.122 (but prob. f.l. for εὐγ-) ; συγγενῆ things of the same kind, homogeneous, Arist. APo.76a1;

τὰ σ. καὶ τὰ ὁμοειδῆ Id.Rh.1405a35

;

σ. τέχναι Stoic.2.30

; ἐν γαίῃ μὲν σῶμα τὸ ς. its congener, IG9(1).882.7 (Corc<*>ra). Adv.,

συγγενῶς ἔρχεσθαι Pl.Lg.897c

;

σ. τρέχων Πλάτωνι Alex.1

(codd. D.L.); τὰ σ. εἰρημένα to similar effect, Phld.Mus. p.92K.

III συγγενής represented a title bestowed at the Persian court by the king as a mark of honour, 'cousin', X.Cyr.1.4.27, 2.2.31, D.S.16.50; also at the Ptolemaic and Seleucid courts, OGI104.2 (Delos, ii B.C.), al., BGU1741.12 (i B.C.), LXX 1 Ma.10.89; οἱ σ. τῶν κατοίκων ἱππέων prob. a category of nobles among the κάτοικοι, PTeb.61 (b). 79 (ii B.C.);

συγγενεῖς κάτοικοι UPZ14.8

(ii B.C.).